پاسخ به شبهه9 امام حسین تشنه نبود

⛔⛔متن شبهه:

«««چون به حسین نزدیک شدند، فرمود که برای او سراپرده‌ای برافراشتند، آنگاه فرمان داد که اندازه‌ای مشک آوردند و در جامی بزرگ با آب در آمیختند. در این هنگام حسین به درون شد و نوره (واجبی) مالید و سر و تن بشست و بر سراسر پیگر نازنین گلاب افشاند و شادان و چابک و دمان و آراسته بیرون آمد. عبدالرحمن بن عبد ریه و بریر بن خضیر همدانی بر در سراپرده ایستاده و هریکی کوشیدند که پس از حسین، او به درون رود و خود را بپیراید و بیاراید. بیر به شوخیگری با عبدالرحمن پرداخت. عبدالرحمن گفت: به خدا سوگند که این نه هنگام کار یاوه است.

بریر گفت: مردمان می‌دانند که من در جوانی و پیری به کار یاوه گرایشی نداشته‌ام، ولی از آنچه بر سرمان خواهد آمد، شاد و مژده یاب هستم. به خدا میان ما با دخترکان زیبای فراخ چشم بهشتی جز همین به جای نمانده است که ایشان با شمشیر‌هایشان بر ما تازند و آنگاه ما یکراست به آغوش آنان بال کشیم. چون حسین بپرداخت، این دو به درون رفتند...»»» (تاریخ کامل، نوشته عزالدین ابن اثیر، جلدِ پنجم صفحه‌ی ۲۲۳۵)

حال با دیدن این سند ضمن اینکه دروغی دیگر از تاریخ فریب و ریاکاری مذهب تشیع ملایلان و مداحان فاش می شود باید از خود بپرسید که:

آیا در روز عاشورا با چنین سندی می توانست مشکل و کمبود آب وجود داشته باشد تا علی اصغر و دیگران تشنه لب بمانند؟

و مهم تر از همه اینکه دلیل واجبی کشیدن حسین و دیگران با این همه آب که باید برای نوشیدن کاروان او استفاده می شد در روز عاشورا چه بوده است؟

آیا این شتسشو و واجبی کشیدن تمام بدن برای دفاع و نجات اسلام از دست یزیدیان بوده و یا نه از روی شوق و ذوق کشته شدن و رسیدن به حوریان بهشتی!؟

آیا قربانی کردن بسیاری از انسانها توسط حسین برای چنین خرافاتی امری منطقی به نظر می رسد و نباید به شعور او و پیروان چنین باورهای تهی از خرد، پوسیده و بی ارزشی شک کرد؟

👈👈پاسخ شبهه:

۱.در ابتدا برای بررسی بهتر این شبهه کاربران محترم را بخواندن دو مطلب ذیل دعوت می نماییم، دو مطلب معرفی شده سند مطلب فوق را بررسی می کند:

❌شبهه (۴۷): تاریخ طبری، دروغی آشکار و یا اسنادی بی شبهه؟

❌شبهه شماره (۹۷): کوروش شاه شاهان یا فرمانده ای دست نشانده؟!؟

۲. در کتاب «الاخبار الطوال» تألیف ابی‌حنیفه، احمد بن داود دینوری (متوفای 282) که پیش از طبری بوده، این مطلب که امام حسین غسلی کرد و از داروی نظافتی استفاده کرد، نیامده است.(1)

۳.در کتاب ارشاد شیخ مفید نیز این موضوع نقل نشده است،(2) در صورتی که مأخذ شیخ مفید و طبری، مشابه است. در‌باره ی حادثه کربلا، طبری بیشتر از ابی‌مخنف نقل می‌کند و شیخ مفید از شاگرد ابی‌مختف «هشام کلبی» روایات را نقل می‌کند.(3) اگر چنین مطلبی معتبر بود، قطعاً شیخ مفید آن را نقل می‌کرد. البته طبری نیز روایات مربوط به حادثه ی کربلا را از طریق «هشام بن کلبی» شاگرد ابی‌مخنف نقل می‌کند.(4)

۴. در کتاب «وقعه الطف» (که روایات درباره حادثه ی کربلا را جمع‌آوری کرده) این مطلب نیامده است،(5) در حالی که مهم‌ترین و معتبرترین اثر در حادثه ی کربلا، مقتل ابی‌مخنف است، که اصل آن کتاب از بین رفته و مطالب آن در کتاب‌های مختلف است.

۵. در مناقب ابن شهر آشوب(6) (متوفای 588) نیز این مطلب ذکر نشده است.

 

💢 نیامدن موضوع مذکور در کتاب‌های مورد اشاره و در کتاب‌های با ارزش متاخر مانند مقتل الحسین(7) مقرم، نشانگر آن است که روایت نقل شده، اعتبار و ارزش درخور ندارد.

۶.  تاریخ طبری (که آن را نقل کرده) به زمان وقوع، که آیا شب عاشورا بود، یا زمان دیگر اشاره‌ای ندارد و معلوم نیست که این کار در چه زمان رخ داده است.

جلوگیری از آوردن آب (که براساس فرمان ابن زیاد انجام شد) سه روز پیش از شهادت امام حسین و یارانش بوده است.(8) آیا این کار بیش از فرمان ابن زیاد نسبت به جلوگیری از آوردن آب بوده یا بعد از آن؟ معلوم نیست!😏

۷. بعد از بسته شدن آب بر روی امام حسین علیه السلام، به دستور حضرت ابوالفضل سلام الله علیه همراه بیست تن از یاران و بیست مشک، خود را به رود فرات رساندند و با جنگ و درگیری (که میان آنان و محافظان فرات به وجود آمد) توانستند مقداری آب به خیمه‌ها برسانند، ولی این مقدار آب برای جماعتی که حدود دویست تن بود، ناچیز بود.(9) برخی نوشته‌اند: امام حسین در «شب عاشورا» فرزندش علی‌اکبر علیه السلام را همراه پنجاه تن، برای آوردن آب اعزام نمود.(10)

۸. برخی از نویسندگان، جریان مزاح بریر و عبدالرحمن و گفتگویی را که میان آن دو رخ داد، جزء حوادث شب عاشورا ذکر کرده‌اند، ولی هیچ گونه اشاره‌ای به غسل کردن امام حسین و آن دو نفر نکرده‌اند.(11)

۹. در این موضوع که عبیدالله بن زیاد به عمر سعد فرمان داد که امام را از استفاده از رود فرات منع کن، تردیدی نیست،‌ چون این موضوع را مورخان شیعه و سنی نوشته‌اند. در پی این فرمان، عمر سعد پانصد تن را مأمور نمود که شریعه ی فرات را سخت به کنترل درآورند و از آوردن آب توسط یاران امام جلوگیری به عمل آورند!(12)

۱۰. اگر این روایت معتبر باشد، با مشکل بی‌آبی منافاتی ندارد، چون با مقدار کمی آب می‌توان غسل کرد. براساس برخی نقل‌ها در شب عاشورا توسط گروه اعزامی از سوی امام به سرپرستی علی‌اکبر(13)، مقداری آب به خیمه‌ها رسید که شاید از آنها برای شستشو و غسل استفاده شده باشد.

🌟🌟 از مطالبی که ذکر شد، آشکار می‌گردد که در ارزش و اعتبار نقل مورد سؤال، تردید جدّی وجود دارد.

منابع:

1. ابوحنیفه دینورى‏، الأخبار الطوال، ناشر: رضى‏، مکان نشر: قم‏، سال چاپ: 1368 ش‏، ص 254-256.

2. ارشاد مفید، ترجمه سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، انتشارات علمیه اسلامیه، ج2، ص 86-96.

3. محمد هادی یوسفی غروی، وقعة الطف، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ص 10.

4. همان.

5. همان، ص 190-205.

6. مناقب، ج4، ص 106-109.

7. مقتل‏الحسین (ع)، عبدالرزاق موسوی مقرم، چاپ پنجم، قم، دارالکتاب الاسلامی، 1399 ق، ص 215-220.

8.طبری، تاریخ طبری، ناشر: استقامت قاهره ، ج4، ص 311-312؛ ارشاد، ج2، ص 86.

9. مقتل الحسین، مقرم، ص 203-204.

10 شیخ صدوق، الأمالی تحقیق: قسم الدراسات الإسلامیة - مؤسسة البعثة - قم، چاپ الأولى، سال چاپ 1417، ناشر مرکز الطباعة والنشر فی مؤسسة البعثة، مجلس 30، ص 135.

11. مقتل الحسین، مقرم، ص 215-216.

12. اخبار الطوال، ص 255؛ تاریخ طبری، ج4، ص 311-312؛ ارشاد، ج2، ص 86.

13. امالی، مجلس 30، ص۱۳۵

با ما همراه باشید👌