استراتژی‌شناسی
استراتژی، دانش تمدن‌سازی
مفهوم «استراتژی-Strategy» از حیث ریشه‌شناختی، اساساً یک مفهوم نظامی است؛ معروف بوده به دانش ژنرال‌ها. دانش یک ژنرال یا یک امیر نظامی، دانش جنگیدن (تاکتیک) نیست؛ بلکه دانش اصلی و تخصصی او «استراتژی» است. به این معنا، استراتژی دانش چگونگی به میدان آوردن نیروها برای حفظ بقاء کشور است. در معنای عام‌تر، استراتژی دانش حفظ بقاء یک سیستم و حوزه تمدنی است. بنابراین، «استراتژی» را امروزه به عنوان «علم بقاء» می‌شناسند. وقتی سخن از سطح استراتژیک نیز میشود، به مؤلفه‌ها و عناصری اشاره میشود که بقاء سیستم منوط به آنها هستند.
یک استراتژیست نه به عنوان یک اقتصاددان، سیاست‌مدار، جامعه‌شناس، یا هنرمند، بلکه از منظر علوم استراتژیک و علم بقا به این مؤلفه‌ها نگاه می‌کند. علم استراتژی علم اداره جامعه و علم اداره تمدن‌ها و کشورها برای بقاء آنها محسوب میشود؛ همان‌طور که علم پزشکی، علم بقاء جسد انسان است.
یکی از وجوه نوع نگاه استراتژیست‌ها به مسائل و مشکلات تمدنی و اجتماعی، شبیه نگاه پزشکان به بیماری‌هاست؛ ابتدا باید بیماری شناخته‌شده و هشدار داده شود، و سپس مسئله درمان و سازوکارهای آن بیان شود. یک استراتژیست زمانی که اقتصاد و هنر و سیاست و ... یک جامعه دچار بیماری شده باشد و بقاء سیستمی و تمدنی جامعه متزلزل شده باشد، آنجاست که به کشف و اعلام بیماری و سپس درمان آن می‌پردازد.
استاد حسن عباسی
